Hayat yıprattıkça büyümeye ve gelişmeye gayret eden çocuklardık... Umuttan başka bir şeyimizin olmadığı güzel günler belki de hayatın kirli oyunlarından evvel güzel bir prova evresiydi bizim için... Mahallede oynadığımız oyunlarda bile aldığımız heyecan, keyif artık bize çok ama çok uzaktı... Çünkü sonrasında hiçbir şey o kadar da temiz olmayacaktı... Kirlendikçe kiri göstermemeye başlıyor insan... Gördükçe de görmemeye başlıyor belli bir zaman sonra... İşte tam o umutların tamamen bittiği anda, yeniden umudunuzu yeşerten her kimse ona dört elle sarılın... Bilin ki size tanrının bir armağanıdır o ve tüm kirliliklerin içinden sizi çekip çıkarabilecek yegane insandır... Onu farkedin, sevin ve sarılın sadece...
Mert Erdumlu
24.03.2015
Mert Erdumlu
24.03.2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder