Sanrının Sancısı

Sanrının Sancısı
(Mert Erdumlu kaleminden)

Düşümde gördüğüm bir siluet gibiydi hayat ve umduklarım... Ummalar sanrılara, sanrılar sancılara gebeymiş çoğu kez...

Daha mutlu oluyordum düşlerimde... Nedense, hayal kurmak ise, hayatı yaşamaktan hep daha keyifliydi... Kötü eller yoktu o kurgu dünyasında ve hiç kimse incinmiyordu, gizlice göz yaşları içinde kahrolurcasına... Sokuluyordum düşüme... Düş penceremin içinden çıkmayacakmışçasına...

Henüz uğultular rahatsızlık vermiyordu o denli... Hayatın tabii sesine alışmışlığa yoruyordum bunu da...

Yitenlerimiz vardı, bu dünyadan göçenlerimiz... Özlem de ayrı parçalıyordu içimi, ama elden gelenlerin aslında bir şey getirmediğini anlıyordum...

Masalsı, hayalsi... Masalımsı, hayalimsi... Masalımtrak... Öylesine bir dünya içinde, yoğrulup büyüyünce adam oluyordu çocuklar, daha çocuk bile değilken henüz...

Geçmişte bir bilgenin dediği gibi aynı... 'Atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli derler'...

Diyorlar...

15.09.2014